Przychodzi taki dzień.

Przychodzi taki dzień kiedy wszystko nabiera kolorów. Przychodzi taki dzień gdy słońce wędruje wysoko po niebie i daje nam prawdziwie letni czas.
Niedziela. Pobudka, śniadanko, to, tamto i owamto, msza w pobliskim kościółku i spontaniczny, piknikowy plan w drodze powrotnej. "Wyjdźmy jak najszybciej i nie planujmy zbyt wiele. Szkoda dnia, szkoda czasu". Zupełnie jakby nas ktoś gonił. W domu następuje wdrożenie planu "A". Szybkie pakowanie koszyka. Owoce, kanapki i czarna kawa. Spienione mleko po śniadaniu wędruje do słoika. Filiżanki, talerzyki, ściereczka czyli zestaw podstawowy. Micha pomidorów, ręczniki i jeszcze spódnica w czerwoną kratkę, letnie koszulki, klapki i pędem na nasz osiedlowy basen. I spokój, i woda, drzewa, rzeczka za płotem, jakiś leśny klimat. Radość wielka małych i dużych:) I śmiech, i piski, bo woda taka zimna i pająk tam chodzi.





Nie było ciasta, przygotowań i specjalnych smakołyków. Będą następnym razem, może jeszcze w tym roku. A jak nie, to mam ten dzień. Co prawda zdjęcia w pełnym słońcu i jakoś tak ich niewiele, ale od czego są słowa i wspomnienia. Takie wesołe, rodzinne chwile.


Kanapeczkę? Ja najchętniej wcinam z pomidorem i bazylią:)
Na końcu ja. Uśmiecham się szeroko, ale wierzcie mi, że niewesoło podrzuca się "tego Pana". Waży sobie, oj waży:))


Tymczasem pa.