Nowa rzeczywistość.

Halo. Jejciu jak rzadko tu wpadam. Dni mamy wypełnione po brzegi, aż burtuje. Każdy dzień zdaje się być nowym wyzwaniem i próbą sił ze zmęczeniem. Stasiu już odnalazł się w nowej sytuacji i widzę jak bycie starszym bratem zaczyna pozytywnie go zmieniać. To mnie bardzo, bardzo cieszy. A nasz mały Tosiek jest przekochany i w miarę:) spokojny, tylko (i tu jest mały haczyk), że na rękach:) Tak więc cały dzień dylu, dylu w maminych ramionach. Cóż, najwyraźniej Antkowe łóżeczko ma kolce i gryzie:), o czym nie wiedzieliśmy, ale Tosiek o tym dobrze wie:)) Nic to Proszę Państwa, zakupiliśmy chustę i zobaczymy co przyniesie los. Na razie przydał by mi się chwytny ogon.
Zaglądając na ulubione blogi zauważyłam, że wszyscy już pragną wiosny, słońca i cieplejszych powiewów wiatru. Dołączam się do tych życzeń ze swoimi magnoliami, malowanymi jakiś czas temu. Swoją drogą tęskni mi się trochę za moimi farbkami, kredkami, delikatną fakturą papieru i za tym uczuciem gdy z niczego powstaje coś. Na wszystko przyjdzie pora...

W jakimś międzyczasie (cudownie znalezionym) zrobiłam sobie ozdobnik na kuchenną lampkę. Inspirowany był świetnymi pracami Llooki. Drobna rzecz a postawiła mnie na nogi.

A tutaj nasze nowe mini filiżaneczki na kawusię. Już je uwielbiam i codziennie ich używam do porannej degustacji tegoż napoju (jej, jak ja kocham kawę o poranku!). Obok mój codzienny niezbędnik. Suszone jabłuszka bez skórki i koszyk z pogryzakami na wilczy głód.
Na koniec prezentuję egzemplarz małego człowieka, którego nadal cieszy zima:) brrr
Pozdrawiam wszystkich cieplutko!