Pewna myśl.

Niedziela, schyłek dnia, kwiaty podlane, w zmarszczkach dłoni odnajduję jeszcze lawendowy zapach, kochane "Mopsy" w łóżkach śnią kolorowe sny, moja ulubiona lampka z nadpalonym kloszem już świeci, pomagając mi znaleźć właściwe słowa, a myśli uparcie galopują w przeróżnych kierunkach. Zawsze tak jest gdy chciałabym dużo napisać lub dawno nie pisałam. Jutro znowu wstanę mocno wierząc, że wiele można zdziałać uśmiechem albo przynajmniej patrząc na świat tak jakby się do nas śmiał. Oczywiście to prosta prawda i zwykła rzecz. Tak oczywista i prosta jak to, że najlepiej smakuje domowe ciasto na świeżym powietrzu, z filiżanką kompotu np. z rabarbaru.



I że wielką frajdę może sprawić nowy obrusik na stole, ciągłe balkonowe przemiany, wzrosty i przyrosty, kanapki znikające w błyskawicznym tempie.


Badanie, obserwowanie i poznawanie.
Chwile zadumy gdy ciepło i gdy chłodny dzień zachęca do wyjęcia z szafy ulubionego szala.



I codzienność pachnąca latem, truskawkami, z piaskiem w szufladach, zdartymi kolanami i wielkimi komarami, których w domu mamy na pęczki.
Na tym się skupiam, gdy życie sprawia, że moje kroki zaczynają należeć do jakiejś staruszki.
A dziś niespodziewanie trafiłam do miejsca gdzie nie planowałam być. Mały, ceglasty kościółek (zresztą widziałam i mijałam go nie raz), małe okienko, stare, co poniektóre zgarbione drzewa, zamglone niebo z siwymi chmurami i lekki wiatr wlatujący za kołnierz. Bajka? Krzyk i śmiech dzieci, i uczucie jakby mimo złej aury setka motyli wzleciała do nieba. Niezbyt to mądrze brzmi, chcę tylko napisać, że czasem znalezienie się w pewnym szczególnym miejscu, o właściwej porze może wiele w nas zmienić, pokrzepić i pozwolić wrócić do domu sprężystym krokiem. To może być łąka, centrum miasta, ulica za rogiem lub jakikolwiek inny skrawek na ziemi.

W zanadrzu, poza tą krótką myślą, mam jeszcze królika Henia i jego bukiet z własnej grządki (laurka dla Chłopców na Dzień Dziecka:)

Moją drugą, letnią sukienkę, tzn. pierwsza jest w szafie druga na obrazku;)

I słonia, banalnie na szczęście. Dla wszystkich.

Dobrego wieczoru, śmiejącego się poranka i miłego tygodnia!

p.s
Czy śmiech nie jest jak kwiat? Taki szczery, spontaniczny niemalże zawsze rozkwita na twarzy.
Sprawia, że piękniejemy:)