Poranki, śniadania i hiacynty.

Zaczęło się od pierwszego zdjęcia. Niedzielny poranek, pora po śniadaniu. Wszystko całkiem zwyczajne, jeszcze nieuprzątnięte. Świeczka się pali, bo ciągle mało słońca. Usiadłam w fotelu by dopić kawę i przeczytać parę stron książki. Myśl powoli ucieka. Kątem oka zawadziłam jeszcze o stół i wtedy ... "poczuł się jakby trafił do wnętrza obrazu". Tak właśnie się poczułam, trochę nierealnie. Za to kocham poranki. Za obrazy. Za obietnicę nowego dnia. Łapiąc myśl Ani Shirley "jutro jest zawsze czyste, nieskalane żadnym błędem" to również za tą czystą kartę. Postanowiłam kontynuować temat na zdjęciach. Oczywiście, wiem, że to nic odkrywczego ale ten motyw niejako sam do mnie przyszedł więc jak mogę go tak zostawić:) Zrobiłam więc jeszcze dwa kolejne, niedzielne śniadania i sama jestem ciekawa dokąd mnie to zaprowadzi.

Hiacynty mamy różowe, pachną tak mocno, że gdy kwitną nie stawiam ich na stole. Zdobią kredens i cieszą,  gdy za oknem ciągle zimowe bałwany się jeżą. Czekam na wiosnę ale bez zniecierpliwienia. Przyjdzie, jak zawsze:)  Oby tylko dotarła do nas ta zielona, lekka jak mgiełka i bez ciężkich chmur.

Stroniczka ze szkicownika na zakończenie.
Tymczasem mówię Wam pa, pa, dobrego dnia:)