Komu słońca?

Mi! Nie wiem jak u Was, ale u nas kolejny dzień spływa deszczem. No cóż, majowe piknikowanie trzeba będzie sobie odpuścić, a na pewno przełożyć na czas bliżej nieokreślony. Na poprawę nastroju zrobiłam foto kompozycje z okresu gdy tego słońca był troszkę więcej.
A weekend czeka mnie bardzo wspomnieniowy. Zobaczę się ze szkolną przyjaciółką, której nie widziałam, o rany, rany, jakieś siedem lat! Kiedyś tak wiele nas łączyło, ale po liceum każda z nas poszła swoją drogą, własnym tempem. Widziałyśmy się może kilka razy, wylądowałyśmy w różnych miastach. A teraz się ponownie zobaczymy:)
Nie sposób pozbyć się melancholii i myśli... jej, kiedy to było, ta szkoła. Wieki temu!
Chałka i kawa z mlekiem na przerwie, napój w woreczku ze słomką, lody w kubku z drewnianym patyczkiem i ploteczki po lekcjach. Lubiany "polski" i nielubiana "matma". A wiecie, że rysować i malować zaczęłam dopiero w liceum? Wcześniej jakoś nie myślałam, że potrafię i że lubię. A polubiłam tak bardzo, że stało się to treścią mojego życia. Wcześniej marzyła mi się medycyna. Mój Michał zupełnie nie rozumiał jak ja mogę zaczytywać się w "Triumfie chirurgów" Thorwald'a.
Co było to było, ale miło jest powspominać:)

Aktualnie taka ja. Chociaż nie do końca, bo tyleż co ścięłam włosy:)

Miłego weekendu i może wreszcie jaśniejszego nieba. Pa