Letni ogród. Kolejne zapiski z Tajemniczego ogrodu.

I znowu jestem w swoim ogrodzie. Tym razem na rozgrzanej słońcem trawie, z drewnianym płotem i malwami sięgającymi hen w górę. W cieniu starej jabłoni, pod którą spaceruje czarny kocur i ze złotym talerzem słonecznika. Z owocami nabrzmiałymi od soku, smakującymi samą słodyczą i niebem. Z kroplami deszczu i motylem, który uznał, że właśnie tu i teraz jest jego miejsce. Może przejdziecie się ze mną pod rękę? Pogoda jest akurat w sam raz na spacer. Chodźcie, zapraszam.










Dziękuję Wam bardzo za wspólny spacer (ja zrzuciłam sandały i maszerowałam boso:) Następny spacer będzie już pośród kolorów rudej jesieni. Pamiętajcie jednak, że furtkę zostawiam uchyloną, każdy gość jest tu zawsze mile widziany. W dzbanku na małym kominku stoi herbata, a i w pękatym słoiku jakiś herbatnik się znajdzie:)
Na koniec jeszcze kolejni mieszkańcy mojego Tajemniczego ogrodu.
Motyl i Tajemniczy ogrodnik. Obydwie prace są z 2007 roku.


Poprzednie zapiski można znaleźć tutaj:)
Teraz się już na jakiś czas pożegnam. Wkrótce zabieram chłopaków i wybywam do rodzinnego Sandomierza. W przestrzeń bez internetu i komputera. Za to z licznymi zwierzakami. Poza pięcioma kotami (Ritą, Benedyktem zwanym Beniusiem, Basią, Zuzą i Gizmem) moja mama posiada pieski w liczbie trzech sztuk. Są to psie damy Isia, Florcia i Klara. Będzie się działo:)
I oby słonko było z nami!
Bywajcie moi Mili.
Cześć i czołem:)