Zapiski z Tajemniczego ogrodu.

Dla mnie jest to dziesiąty dzień zapisków, a podejście do tego tematu drugie. Wcześniej motyw ogrodu poruszałam tylko malarsko. Na dzień dzisiejszy mam całą kolekcję zdjęć, myśli i klimatów. Zupełnie nie wiem od czego zacząć. Może niech będzie tak:
Pewnego ciepłego, całkiem zwykłego dnia natknęłam się na uroczy okaz cynowej osłonki na kwiaty. "Piękna jesteś moja mała, pomyślałam, będziesz mieć w domu towarzystwo pod postacią dwóch cynowych bliźniaków. Będzie ci u nas dobrze.". Jak pomyślałam, tak zrobiłam. Zapakowałam nabytek do kosza i pojechałam dalej. Tak naprawdę wtedy się zaczęło. Mając w głowie tą piękną sesję, postanowiłam zrobić własną. Osłonce zrobiłam tylko jedno zdjęcie, ale za to brama do Tajemniczego ogrodu sama otwarła przede mną swe podwoje. Od tej pory na każdym spacerze szukałam mojego ogrodu. Nie jest to proste mieszkając w samym centrum miasta. Jednak jak dobrze się przyjrzeć...
to można odnaleźć tę czarowną krainę, krainę której ciągle na nowo szukam i do której tęsknię. W ogrodzie, w lekkich podmuchach wiatru historia sama się opowiada...
"Gdy się wchodzi przez bramę w murze, to jakby się weszło do tajemniczego miejsca, gdzie nic nas nie może dosięgnąć- nawet wiatr..." Autor nieznany.
Niech to będzie taki wypoczynek w wyobraźni.









Album pozostawiam otwarty. Ogród zmienia się przecież każdego dnia. Poczekam na koniec lata, potem na jesień i na uśpioną zimę. Aż zapełnię wszystkie karty i powstanie opasła księga. Ale zaraz, nie ma tutaj żadnych mieszkańców tego miejsca. Niech będą moi starzy znajomi: Elemelek, królik Beny i ważka. Takie miejsce potrzebuje swoich dobrych duszków.



A pamiętacie sekrety, które skrywało się w ziemi? Kolorowe szkiełka, trochę kwiatów i już mamy swoją małą tajemnicę, którą następnego dnia z drżeniem rąk odkrywamy na nowo. Zupełnie o nich zapomniałam. Czy teraz ktoś je jeszcze robi....?
Dobrego weekendu moi Mili.