Notesik.

Halo, witajcie! Jaki dziś mamy piękny dzień. Po południu podobno ma padać, ale póki co nasze okna są pełne światła. O czym to ja dzisiaj chciałam powiedzieć. A tak, o notesikach. Już kiedyś wspominałam, że bardzo je lubię. Nie mam ich znowu tak wiele, ale zawsze przyciągają mój wzrok w księgarniach, w sklepach papierniczych i w wirtualnym świecie. Ten wpis poświęcam nowemu nabytkowi z racji tego, że ozdobiłam go sama:) Był sobie średni notesik w butelkowo, zielonej oprawie. Nie za mały, nie za duży, szyty i posiadający twardą okładkę. Dodatkowy plus to fajny papier z odzysku w środku. Idealny, gdyby nie ta trochę smutna oprawa i chęć posiadania czegoś w żywszych kolorach. Miało być tylko minimum dodatków, trochę papieru i jakiś jeden akcent. Wyszedł notesik w materiale z wieloma ozdobnikami i gumką na ołówek:) Przesadziłam troszkę, ale i tak go lubię. W końcu mamy wiosnę więc niech będzie sobie taki troszkę wariacki.



W tych egzemplarzach trzymam różne skarby. Zapisuję ważne i mądre myśli, czasem zwykłe banały, a jeszcze kiedy indziej pomysły i inspiracje.

Tego grubaska mam chyba jeszcze z czasów podstawówki. Mało wyszukany w środku, chociaż w swym wnętrzu skrywa kilka perełek:)
Na koniec powinnam dać dobry cytat, ale jakoś nic mi tutaj nie pasuje. To może opowiem ciekawostkę:) Jak z kalendarza z wyrywanymi kartkami. Coś odwrotnego do tematu dzisiejszego posta:)
"Plemiona mongolskie przekazują sobie raz do roku tekst, który liczy 4 miliony wersów. Mówiony jest 48 godzin".
Mam nadzieję, że nic nie przekręciłam:)
Miłego poniedziałku i jeszcze lepszego wtorku!
Tymczasem pa:)