Antenolot.

Był wtorek. Stoimy na światłach, aura dość ponura, pora wczesna, ludzie mocno naciągają czapki na uszy i stawiają kołnierze. Moją myśl zaprząta kusząca wizja gorącej filiżanki kawy. Tosiek siedzi w swoim foteliku na tylnym siedzeniu i podekscytowany mocno gestykulując woła: "Patrz, patrz jak się rusza, no patrz"!!! Ale co odpowiadam i rozglądam się na boki, nic nie widzę. "No tam, ale się rusza ha ha ha, gonią się aaa ha ha ha". Zdecydowanie coś mi umyka. Pokaż paluszkiem mówię, bo nie zobaczę i światła się zmienią. "Tam wysoko, chmury"! Spojrzałam, no jasne, chmury. Zasuwały jak szalone. Zielone światło, jedziemy i te pędzące chmury nad nami. Piękne a wydawało się, że w tym dniu nie ma nic ładnego. Może za nisko ta czapka lub za wysoko kołnierz:) Dzięki Synku, że mi je pokazałeś:)
W zeszłą sobotę nasz Antoś zwany również Antenolotem, Tosieńkiem, Małpką Fiki Miki skończył trzy latka. Sam sobie odśpiewał  sto lat, a następnie pozwolił zaśpiewać gościom;) Nacieszył się swoim świętem i następnego dnia przeniósł  do puzzlowego, podłogowego raju:)  Antoni bardzo lubi układanki. Podobnie jak klocki, książki, Kubusia Puchatka, przewalanki z Bratem, śpiewanie, pierniki, zabawę w chowanego i jeszcze wiele, wiele innych rzeczy.
Wszystkiego najpiękniejszego Antosiu, aby tych ulubioności i radości było jak najwięcej!

Zdjęcie poniżej. Tak wygląda mina zwycięzcy.

 

A tak wygląda poza solisty:D