Światełko.

Siadam między kolacją a prasowaniem koszul na Wigilię. Za oknem ciemno, ciemniutko. Brakuje bieli co rozświetliłaby mrok ale mi to nie przeszkadza. Nie szkodzi. Okna chłopięcego pokoju jaśnieją od gwiazd. W domu bardzo świątecznie, kolorowo, lampki mrugają. Na podłodze mieszają się świerkowe igły z ciasteczkowymi okruchami i ścinkami od papieru. Nie wiem czy zdążę posprzątać. W ciągu dnia rejwach a wraz z wieczorem spływa na dom cisza. Od tygodnia dzień i noc przyświeca nam Betlejemskie Światło. Polubiłam jego ciągły blask i przesłanie. Pięknie to wygląda na mapie, jak z jednego punkcika, jedno światełko rozlewa się na świat. Mam nadzieję, że nie zgaśnie po drodze w rodzinne strony.

Nasza choinka już przystrojona. Jak zawsze jest wesoła i dziecięca (nie chcę dodawać głośno pstrokata ale cóż, taka właśnie jest;) Papierowe życzenia puszczone w świąteczną podróż. Ostatni karnecik dopięty do prezentu. W ucho wpadają kolędy. Zaczęliśmy je chętnie podśpiewywać, a Staś postanowił nauczyć się zagrać na cymbałkach chociaż dwie. Nie jest to takie proste ale się stara:) Osobiście wyjęłam flet i też się mozolę aż mi tchu brakuje:)

Na nadchodzące Święta Bożego Narodzenia chciałabym życzyć Wam moi Drodzy Czytelnicy spokoju jeśli tego najbardziej potrzebujecie, gwaru, który niech rozbrzmiewa jeśli tego pragniecie ale przede wszystkim pokoju serca i radości. Pięknych, pełnych bliskości i ciepła Świąt.
Niech Pan Bóg przyjdzie do każdego z Was.
A na koniec nasza szopka w dominującej części wykonana przez Stasia i Antosia. Zamiast szopy jest grota skalna, bo tak przecież było:) Jest jeden przedstawiciel zwierzęcego rodu w postaci barana ale za to mnóstwo gwiazd. W sklepieniu niebieskim zrobiliśmy dziurki a na całość nałożyliśmy lampki. Jest mrok i światło. Jest idealnie:)
Tymczasem żegnam się z Wami bardzo świątecznie!
Do napisania niebawem. Pa:)