Restauracja pod babeczką.

Napomykałam już o tej wyjątkowej restauracji. Otwarliśmy ją na naszych "salonach", chociaż należy ona do tych objazdowych;) W gotowanie bawimy się od zawsze, ale jakoś nigdy nie potrzebowaliśmy specjalnej kuchni i wielu akcesoriów. Tak było do czasu, kiedy w małej główce zaświtał pomysł na restaurację. Wtedy musiało być już i natychmiast. Co robić. W domu kończy się klej i taśma dwustronna, są za to pudła po przeprowadzce, materiały, zszywacz, guziki i nożyczki. No i czas, kiedy młodszy brat śpi. Rachu ciachu, pół godziny i gotowe. Krzywo, średnio ładnie, ale za to jak działa! Początkowo w kuchni pojawiały się tylko nietłukące rzeczy. Potem potrzeby się zwiększyły:) Nadchodzi moment gdy trzeba będzie znów zasiąść do maszyny. Owoców i warzyw nam brakuje:) Szkoda, że mam dwie lewe ręce do szydełka albo drutów. No jest jeszcze nadzieja, że gdzieś wypatrzę takie filcowe smakołyki.
W naszej restauracji są najlepsze babeczki i pracuje w niej najfajniejszy kelner w okolicy:) Wspaniale podaje do stołu i pomaga kucharce, która stara się jak może:) Dba by stół był ładnie nakryty, a do kawy podaje dzbanuszek z mlekiem.





Powyżej kucharka i kelner, w fartuszkach oczywiście. Poniżej ilustracja wyobrażająca naszą restaurację, chociaż przypomina bardziej kawiarenkę.
Teraz mogę spokojnie myśleć nad realizacją bardziej trwałej kuchni. Pomysłów jest mnóstwo i myślę, że zrobimy ją wspólnie:)
Na tym jednak nie koniec. Jest jeszcze jedna historia;) Następnego dnia po otwarciu restauracji okazało się, że Myszka potrzebuje domu. Pilnie! Dla siebie i swoich sióstr. Trzeba coś z tym zrobić powiedziałam. To dopiero była działalność ekspresowa. Jak patrzę teraz na ten domek, to aż mi się śmiać chce, taki on mało schludny i urodziwy (pisząc bardzo dyplomatycznie). To była jednak dla mnie ważna lekcja. Nie zawsze musi być idealnie, ładnie i jak z marzeń. Czasem lepiej pójść na kompromis w tym względzie. Czasem po prostu niewiele trzeba.


A teraz przepraszam Was Moi Drodzy, bo właśnie przed mój nos zajechała tacka z pysznościami. Prosto z naszej restauracji i przyniesiona przez mojego ulubionego kelnera. Na mój uśmiech odpowiedział: "Wiedziałem, że się ucieszysz jak przyniosę ci babeczki. Masz też kawkę w dzbanuszku i mleczko". Wie co lubię:D Czy to nie piękne?
Chwytaj dzień! Chwytaj chwilę!
Pozdrawiam Was wraz ze słonkiem, które jest z nami od samego rana:)